konsekwencja

gdyby tak z wiosną żegnało się lato

jak my kończymy naszych uczuć dzieje

nigdy by swego biegu rok nie zamknął

i na upały próżne me nadzieje

gdyby powtórzyć chciał tę konsekwencję

jakiś natury rytm żądny warunków

pewno by zgubił drogę i sekwencję

w tamtej upojnej nocy pocałunków

nie ma rozsądku w naszych poczynaniach

za to cudownych chwil jest gładka tafla

trudno nam w ryzach norm utrzymać ciała

ale w radości wzbiera uczuć fala

bliskość twa jest jak otwarcie okiennic

na zdrój poranka – świeżość drobnej rosy

niepewnam naszych przyszłości tajemnic

lecz czym niepokój przy takiej rozkoszy