Archiwum 12 grudnia 2003

pisane na szkoleniu z druku w małej sali konferencyjnej...

w toni Bałtyku zatopimy słońce

cóż to za problem dla naszych dusz mocy

drganiami wzruszeń fale biegnące

zostań do końca naszej wspólnej nocy

pośród pogoni za twych oczu blaskiem

przeszukam piasku miliony ziarenek

zbudzę się mokra pod księżyca światłem

na pustej plaży i z pragnieniem ciebie

Ty masz duszę gwiezdną i rozrzutną (...)

Szczęście przyszło. Czemuż nam tak smutno,

że przed jego blaskiem uchodzimy w cień?

Czemuż ono w mroku szuka treści

i rozgrzesza nicość i zatraca kres?

Jego bezmiar wszystko w sobie zmieści,

oprócz mego lęku, oprócz twoich łez..

tonit