tonit

spalam się w zachwycie nad tymi małymi sztuczkami, które ty wyrabiasz,

i ogarnia mnie żar niedoopisania, gdy zmieniasz się z konserwatywnej kobiety w małą dziewczynkę zachwyconą tymi rzeczami, które można zrobić za pomocą mokrego języka, tymi słowami, którymi podkręcasz ogień, obejmowaniem ustami, naciskaniem wargami, gryzieniem,

a wczoraj nagle odkryłaś, że paluszki też mogą brać w tym udział, oohhh

:-)

egzystuję licząc dni do jakiegoś rozwiązania, naiwnie wierzę, że zmiana, że zakończenie tego etapu w życiu da mi nowe siły, da mi motywację do robienia czegoś nowego, do szukania i w rezultacie da mi odpoczynek,

najgorsze pewnie jest to, że trzeba jeszcze tyle wytrzymac psychicznych udręk, emocjonalnych wykorzystywań do momentu, w którym będe od tego wolna, a moze nigdy się nie uwolnię?

a może najgorsze jest to, że kto wie, może nic się nie zmieni wcale, tylko stracę to, co mam do tej pory..

każda decyzja w tym momencie jest zła, każdy sposób, zaufaj mi rozwiązania tego i tak jest zły, więc postaram się zrobić to po swojemu, tak jak wydaje mi się najlepiej

a na razie liczę dni, tak w myślach, jeszcze nie nerwowo, bo wszystko to dopiero się zacznie w momencie uruchomienia tego przeze mnie. I ta siła sprawcza dostarcza mi radości, ale też jest przerażająca, bo człowiek ma tendencję do pozostawania w ciepełku, które stworzył i unikania ryzyka.

i chciałabym, o ile to będzie możliwe, żebyśmy nie rozmawiały o tym, nie roztrząsały tego; ja jakoś to zrobię po swojemu, później ty to zrobisz po swojemu i każda z nas będzie miała to za sobą jakoś... może tak będzie najlepiej

Wszystko jest kwestią wpadania do schematów lub uciekania od nich. Wpadamy w schematy, gdy ja piję, żeby nie myśleć (i nie wiem, czy chodzi tu o Ciebie, czy o ogół, czy o szkołę, czy o pracę, czy o to, że chcę zacząć coś na nowo, czy jeszcze o coś innego, czy o ten brak słońca i pieprzone zmoknięte buty :( ), a ty patrzysz na to i czujesz się źle. Wpadamy w schematy, gdy rano krzyczysz na mnie za picie, a ja jestem zdenerwowana, bo wybierasz się dwie godziny z tego łózka do pracy..

Uciekamy od schematów, bo nie będziemy zwykłą rodziną, bo nie możemy wziąć po prostu ślubu, bo nie możemy mieć dziecka razem. NIE MOŻEMY! Biotechnologia.. mówisz i sama nie wierzysz, tak jak ja.. Akceptacja..  pewnie tak, ale nie wszystkich. I rzucając się w to na ament wiem, że przewartościuję poglądy i przyjaciół i rodzinę i wszystko to jest wywrócone do góry nogami, to wręcz rezygnacja ze schematów, ale aż do bólu.

I jeśli mam poświęcić ileś takich rzeczy - spokój, ciepełko schematów, podejście do różnych rzeczy, zrezygnować z nich na rzecz miłości, na rzecz Ciebie, to wiem, że musze być tego pewna na sto procent, to wiem, że nie mogę się bać i musze zacząć wierzyć w to, że to właśnie TO jest dla mnie szczęściem, że to TEGO szukałam, że TEGO pragnę.

Mogę też nie myśleć i po prostu BYĆ, czerpać z tej cudownej Twojej bliskości, którą uwielbiam, chwytać chwile ulotne jak ulotka, nie myśleć, nie myśleć, nie myśleć. I czasem tylko, pozwól, że upiję się tak ot, może nawet bez powodu, a może te powody są gdzieś głęboko we mnie.

:)

:)

:)

If you go women, you don’t go back

all what you ask, you’ll find in that, baby

be with her always, without you’d die

this is the beauty, like girl of mine

useless comparison, never the same

once you have tried, you’ll ever changed, honey

she is refreshment to your tired body

filling you with her, perfects life gladly

If you go women, you won’t go back

no hope for future without her eyes, darling

therefore surrender, there is no chance

you don’t exist, if she’s not your heart